Vize red kararı sadece mahkeme yargıcını değil, bakanlık avukatını da şaşırttı.

Tamer Ulay tarafından 07/04/2013 tarihinde yayınlandı

Bir önceki yazımda, İstanbul’daki İngiliz konsolosluğunun verdiği bir vize red kararının, İngiltere temyiz mahkemesinde müvekkilimiz lehine sonuçlandığından bahsetmiş ve red kararının sadece hakimi değil, aynı zamanda bizzat vize memurunu savunmak üzere mahkemede bulunan bakanlık avukatını da şaşırttığını yazmıştım. Bugün, bunun hakkında biraz daha detay vermek istiyorum.

Blogumuzu ziyaret edenler arasında, İstanbul’daki vize memurlarının haksızlıklarına uğrayan, saçma sapan gerekçelerle red alanlar da var. Umarım bu mahkeme kararı, vize memurlarına görevlerini daha dikkatli yapmaları konusunda uyarıcı rol oynar ve Türkiye’deki vize mağdurlarına yardımcı olur.

İzninizle, müvekkilimizin gizliliği açısından, müvekkilimizin ismini, mesleğini, bulunduğu şehri, başvuru tarihini ve red kararındaki bazı içerikleri değiştireceğim ancak kararın özüne dokunmadan aynen size aktaracağım.

Galler’de, Ankara Anlaşması ile temizlikçi olarak kendi işini yapan Ahmet Örnek, vizesinde 4. yılın içindedir ve süresiz oturuma başvurmak için sadece sayılı aylar kalmıştır. Ahmet, Türkiye’de yeni evlendiği eşini getirmek üzere, avukat veya danışman kullanmadan, eşinin İstanbul’daki vize başvuru merkezine başvurmasını sağlar. Ahmet, gündüzleri temizlikçi, akşamları da “take away delivery”, yani restoranlardan evlere servis yapılmasında freelance servisçi olarak çalışmaktadır ve son yılında 24 bin sterlinin üzerinde gelir elde etmiştir.

Muhasebecisinden aldığı evraklarla, finansal gücünü ispatlayabildiğini düşünmektedir. Ancak, eşinin geçen Temmuz ayında yaptığı başvuru, başvurudan 3 hafta sonra red ile  sonuçlanır. Vize memurunun red gerekçeleri şunlardır:

1- Ahmet Örnek, 2008 yılında, Londra’da eğitim alırken, Türkiye’ye kısa süreli tatile gitmiş ve tatil sonrasında, Cardiff havaalanında İngiltere’ye giriş yapmıştır. Havaalanındaki pasaport kontrol memurları, Londra’da eğitim alan birinin, Londra’ya 5 saat uzaklıktaki Cardiff’ten giriş yapmasını şüpheli bulurlar ve Ahmet Örnek’i havaalanında sorgulmaya başlarlar. Sorgusunda Ahmet Örnek, Cardiff’te ABC Dominos Pizza’nın sahibi arkadaşı Mehmet Üstün’ü ziyarete geldiğini, Londra’ya geçmeden önce Cardiff’teki bu arkadaşında bir kaç gün kalacağını belirtir. Havaalanındaki vize memurları, biraz daha detaylı araştırma yaptıklarında, Ahmet’in Londra’daki okula hiç gitmediğini ve ziyarete geldiği Mehmet’in ABC Dominos Pizza’nın sahibi olmadığını, bu şahsın Ankara anlaşması ile temizlik işi yaptığının anlaşıldığını raporlarına yazmışlardır. Bu durum, Ahmet’in yalan söylediğini göstermektedir (burada güvenilir biri olmadığı ima ediliyor).

2- Ahmet Örnek, Cardiff’teki ABC Dominos Pizza’dan aldığı ve eşine İngiltere’ye geldiğinde iş teklif eden mektubu da, eşinin başvurusuna eklemiştir. Vize memuru, biraz araştırma yaptığında ABC Dominos Pizza’nın şimdiki ve önceki sahiplerinin Ankara Anlaşması ile İngiltere’de kaldığını ortaya çıkarmıştır. Bu durum, aynı işyerinde birilerinin dönüşümlü iş yaparak, Ankara Anlaşması üzerinden İngiltere’de oturum aldığını ve Ahmet’in eşine yapılan iş teklifinin gerçek olmadığını göstermektedir. (burada, Ankara Anlaşması ile kalırken  Ahmet’inyaptığı işin gerçek olmadığı ima ediliyor)

3-  Ahmet’in Cardiff’te havaalanında sorgulanırken kalacağını beyan ettiği adreste, geçmişte ve günümüzde çok sayıda kişinin kalmaya devam ettiği ve yine hepsinin temizlik işi yaptığı anlaşılmıştır. (Bu yine memurun kendi iddiası).

4- Ahmet’in geçen yıl yaptığı 24 bin sterlinlik kazancı, hem yeterli değildir hem de aynı adreste kalan çok sayıda kişinin aynı işi yapması açısından şüphelidir.

5- Ahmet’in verdiği İngiliz maliye belgeleri tatmin edici bulunmamıştır.

6- Ahmet’in gerçekten iş yaptığını gösteren bir döküman yoktur. Örneğin “companies house” (yani Türkiye’deki karşılığı ile Ticaret sicil kaydı) kaydı verilmemiştir.

Vize memuru, her nasılsa, sadece bir konuda, Ahmet lehine karar vermiş ve evliliğin gerçek olduğu konusunda tatmin olduğunu belirtmiştir.

Ahmet Örnek, eşinin vize başvurusunun reddinden sonra, kendisinin Ankara Anlaşması başvurusunu yapan Souleiman Tevfick solicitors firması ile temasa geçmiş ve bu firmayı yetkilendirerek vize memurunun kararına resmen itiraz etmiştir.

Ancak, Souleiman Tevfick firması yöneticileri, İngiltere’de sahte evlilik skandalına karıştıkları için ceza aldıklarından, avukatlık yetkileri iptal edildi. Bunun sonrasında itiraz dosyası Ahmet Örnek tarafından bana teslim edildi.

Dosya ilk önüme geldiğinde, vize memurunun verdiği kararda ciddi hatalar yaptığı çok açık olmasına rağmen, işimizi şansa bırakmadan asistanımla birlikte ciddi bir araştırmaya başladık ve vize memurunun verdiği tüm red gerekçelerini tek tek çürüttük.

Birincisi, Ahmet Örnek’in Ankara Anlaşması’ndan önceki göçmenlik geçmişi, eşinin vize başvurusunda red gerekçesi olamazdı. İlgili kanun, memura Ahmet’in yaptığı işten elde ettiği geliri ve evliliğin gerçek olup olmadığının sorgulanmasını emrediyor. Memurun, evliliğin gerçek olduğuna inanmış durumda olması, bizim için artı puandı çünkü mahkemede bunu ispatlamak zorunda kalmıyorduk. Memur, Ahmet’in işinden elde ettiği gelirlerde maliye belgelerini yetersiz görmüştü ancak mahkemeye verilen listede, Ahmet’in maliye belgelerinin tamamını, orjinal olarak verdiği anlaşıldı. Ahmet, istese de başka belge sunamazdı, çünkü İngiliz maliye sisteminde olan tüm belgeleri eşinin vize başvurusunda zaten sunmuştu.

Ayrıca, Ahmet’in işi şahıs işletmesi olduğu için ticaret sicil kaydı olması mümkün değildir. Ancak, iş yaptığına dair maliye kayıtları ve ödenmiş vergilerin belgeleri verilmiştir.

İkincisi, Ahmet’in Cardiff’i ziyaret ettiğinde havaalanında sorgulanması doğru olmakla birlikte, bu eşinin vizesi ile ilgisiz bir durumdu. Bu durum ilgili bile olsa, memur sadece olayın ilk kısmını verip, sonraki kısımlarını vermemesi işine geldiğini görüp, işine gelmeyeni görmediğini ispatlamaktadır. Çünkü, havaalanındaki aynı memurlar, Ahmet’in dil kursuna devam ettiğine ve arkadaşının yanında geçici olarak kalacağına ikna olup, Ahmet’in ülkeye girişine izin vermişlerdir. Dahası, Ahmet’e 1 yıl sonra Ankara Anlaşması vizesini, İngiltere’deki bakanlık yetkilileri vermişti. Bakanlık yetkililerinin sorun yapmadığı Cardiff ziyaretini, memurun sorun etmesi son derece anlamsızdır.

Üçüncüsü, Ahmet’in Cardiff ziyareti ile ilgili vize reddinde yazılan gerekçelerin tamamı yanlıştı. Ahmet’in kaldığı adreste hiç kimse Ankara Anlaşmasına başvurmamıştı, Ahmet’in yanında kaldığı arkadaşı Mehmet, Ankara Anlaşması ile ülkede kalmamaktaydı. Pizza dükkanın sahiplerinin hiç biri Ankara Anlaşması ile ülkede kalmamaktaydı, bu dükkanın sahipleri ya İngiliz vatandaşı ya süresiz oturum izni sahibi ya da Avrupa Birliği vatandaşıydı. Dolayısıyla birilerinin ülkede kalmasını sağlamak için Pizza dükkanının dönüşümlü sahiplendiği tamamen gerçek dışıydı.

Dördüncüsü, vize memuru 24 bin sterlin yıllık geliri yeterli görmediğini beyan etmişti ancak bizzat bakanlık yönergeleri çocuksuz ailelerin yılda 18,600 sterlin gelir elde etmesinin yeterli olacağını belirtmekteydi. Dolayısıyla, vize memuru, kendi bakanlığının çizelgelerini dahi bilmediğini belli etmiştir.

Dolayısıyla memur ev ödevine iyi çalışmamış ve raporunda çok sayıda hata yapmıştır.

Mahkeme savunmamızda bu konulara detaylı yer verdiğimizde, bakanlık avukatının elinde sadece Ahmet’in yaptığı işin gerçekten kendi işi olup olmadığını sorgulamak kaldı. Tabii benim ve barrister arkadaşımızın iyi hazırlanmış olması bu sorgulamaları da etkisiz bırakmaya yetti.

Mahkeme hakimi, vize memurunun en çok 24 bin sterlinlik geliri yetersiz görmesine şaşırdı. Ülke nüfusunun neredeyse yarıdan fazlası bu gelirden daha düşük gelirle hayatını idame ediyordu. Hakim, bakanlık avukatına ne düşündüğünü sorduğunda, bakanlık avukatı yüzü kızararak, memurun bir şekilde yanlışlık yapmış olabileceğini ve 24 bin sterlinlik gelirinin yeterli olması gerektiğini belirtebildi.

Hem hakim, hem de bakanlık avukatı diğer red gerekçelerinin tamamının vize başvurusuyla ilgisiz olduğunda bizimle hem fikir oldular. Yani, Ahmet’in Cardiff’i ziyareti ve bu ziyaretin sonuçları, kaldığı adresteki kişilerin ankara anlaşmasına başvurmuş olup olmadıkları yönündeki red gerekçeleri mahkemede sorgulanmadan red edildi.

Meslek hayatımın en kolay, en garip ve en zevkli duruşmasıydı. Normal koşullarda hakimler kararlarını 2 hafta sonra açıklarken, duruşma hakimi kararını hemen mahkeme sonunda açıkladı ve müvekkilimize verilen red kararını iptal etti. Bu, eğer bakanlık tarafından temyiz edilmez ise, müvekkilimizin eşinin vizesinin mahkeme emriyle verileceği anlamına geliyor.

Umarım, vize memurlarına bu mahkeme kararı uyarıcı olur ve verdikleri kararlarda, daha adil ve tarafsız olmaya özen gösterirler.